De overvolle ziekenhuizen in de Gazastrook vallen één voor één zonder elektriciteit, er zijn amper medicijnen. Artsen zien patiënten sterven voor hun ogen. Dit moet nu stoppen.
Een humanitaire pauze is dan niet meer dan het minimum. Zo’n pauze laat humanitaire hulp toe, maar betekent ook dat er daarna terug gevochten wordt. Zo’n pauze is niet genoeg.
In Gaza staat het zorgsysteem op het punt in elkaar te stuiken. Terwijl er elke dag nieuwe patiënten bijkomen. Zo’n 50.000 vrouwen zijn er zwanger en meer dan 5.000 onder hen moeten komende maand bevallen. Wanneer de laatste ziekenhuizen zonder stroom vallen, ontstaat er een enorm drama. Ziekenhuizen zullen veranderen in een massagraf.
Bovendien vreest de VN-hulporganisatie voor Palestijnse vluchtelingen dat ze haar werk zal moeten staken. Ze kunnen niet langer levensnoodzakelijke hulp aanbieden, omdat er water noch voedsel is. 35 VN-medewerkers kwamen intussen om. Dit is een schending van het humanitair recht.
En intussen deint het geweld uit naar de Westelijke Jordaanoever.
Het is duidelijk. Dit alles los je niet op met een pauze of een korte onderbreking. Humanitaire hulp moet in alle veiligheid tot bij de slachtoffers geraken. Altijd. Want net zoals de tijd dringt voor de Israëlische gijzelaars, tikt de klok voor Palestijnse burgers en kinderen.
Waar wachten we op?
De pauzeknop indrukken is het minste. Een eerste stap om over te gaan tot een wapenstilstand. Daarna kunnen de strijdende partijen rond de tafel zitten om tot een politieke oplossing te komen.
Hoelang gaan we nog toekijken en een historische vergissing maken?
Laat de wapens voorgoed zwijgen. Vanaf nu.
Petra De Sutter
