Dit opiniestuk verscheen op 21 maart 2019 in De Morgen.
Petra De Sutter is lijsttrekker voor Groen voor het Europees Parlement.
Lorin Parys heeft gelijk (DM 2/3): zijn partij heeft inderdaad enkele verdiensten op het vlak van gelijke kansen voor lgbt+. Zo ben ik Elke Sleurs (N-VA), voormalig staatssecretaris van Gelijke Kansen, dankbaar omdat ze er de transgenderwetgeving heeft doorgekregen ondanks de weerstand van sommige kopstukken binnen haar partij. Share Zo is de partij tegen de uitbreiding van het moederschaps- en vaderschapsverlof en tegen genderquota
Maar één zwaluw maakt de lente niet: in vele beleidsdossiers over seksualiteit, gendergelijkheid en holebi- en transgenderthema’s staat de N-VA op de rem. De voorbeelden zijn legio. Een meerderheid in het parlement wil een uitbreiding van de termijn waarbinnen een vrouw een abortus kan uitvoeren. De N-VA is tegen. Groen en vele andere partijen willen quota voor vrouwen waardoor de ‘old-boysnetwerken’ eindelijk tot het verleden behoren. De N-VA is hier tegen. De N-VA was de enige partij die onlangs tegen de uitbreiding van een terugbetalingsmaatregel voor anticonceptie voor jongeren stemde. En in het Europees parlement steunden de N-VA parlementsleden het rapport-Sargentini niet. Dit rapport moest leiden tot sancties tegen de Hongaarse regering-Orban, onder meer voor zijn seksistisch en homofoob beleid.
Lorin Parys heeft een probleem met het woord ‘moeten’. Hij wil dat leerkrachten de vrijheid krijgen om het thema homoseksualiteit te bespreken in de kleuterklas. Groen vindt het belangrijk dat dit thema structureel aan bod komt. Denk bijvoorbeeld aan situaties waarbij kinderen twee mama’s of twee papa’s hebben en de kinderen in klas hierover vragen stellen. Voor de N-VA is het niet noodzakelijk problematisch als de leerkracht dit moedwillig negeert. Die vrijblijvendheid is overigens totaal afwezig in andere partijstandpunten, denk maar aan de standpunten over migratie- en taalbeleid.
Stemwijzer
Parys ontkent dat er binnen zijn partij een conservatieve strekking bestaat die aan invloed wint. Of die strekking nu al dan niet sterker is en of zijn partij nu het etiket ‘ethisch-conservatief’ verdient, maakt me weinig uit. Wat mij vooral interesseert, is het gevoerde beleid en de partijstandpunten voor de verkiezingen van 26 mei. De Stemwijzer, een stemtest over seksualiteit, gender en welzijn, toont ondubbelzinnig aan hoe de N-VA soms tegen het Vlaams Belang aanschurkt. De selectieve opsomming van voorbeelden van Lorin Parys, maskeert de standpunten van zijn partij in andere dossiers zoals abortus en genderbeleid. Zo is de partij tegen de uitbreiding van het moederschaps- en vaderschapsverlof en tegen genderquota.
Onlangs koos een panel van experts en academici, waar ik lid van ben, België als koploper inzake anticonceptiebeleid. België behoort ook tot de top drie van 49 Europese landen met het meest lgbt+-vriendelijke beleid. Op het vlak van genderbeleid doet België het dan weer minder goed in vergelijking met andere Noord-Europese landen. Deze kopposities komen niet uit de lucht vallen: het is het resultaat van een beleid dat keuzevrijheid inzake relaties, seksualiteit en voortplanting belangrijk vindt. Een beleid dat gelijke kansen en rechten wil bieden aan vrouwen en seksuele minderheden. Ik roep alle partijen op om concrete maatregelen te nemen zodat België zijn koppositie behoudt of verbetert. Het grote succes van de Stemwijzer toont aan dat de kiezer die thema’s belangrijk vindt.
